(Nie)zwykli paczkowianie: Paczkowianka na krańcu świata

Mieszkała już na indonezyjskiej wyspie Bali, w Barcelonie i w Szkocji. Obecnie żyje w Australii, ale już planuje przenosiny do Nowej Zelandii. W kolejnym artykule z cyklu publikujemy tekst Martyny Stepek – podróżującej paczkowianki, która postanowiła zrealizować swoje marzenia.

Niektórzy opuścili rodzinne strony i znamy ich tylko z dzieciństwa. Innych mijamy na co dzień nie wiedząc kim tak naprawdę są. Łączą ich dwie rzeczy: pochodzą z Paczkowa lub są z nim związani i z zamiłowaniem realizują swoje pasje lub mają do opowiedzenia ciekawą historię.

W cyklu „(Nie)zwykli paczkowianie” będziemy chcieli przybliżyć te osoby. Pokazać, że nasza gmina to nie tylko wspaniałe zabytki i ciekawa historia, ale też niezwykle interesujący ludzie. 

Ma zaledwie 25 lat, a mieszkała już na wyspie Bali w Indonezji, w Barcelonie, Szkocji, a teraz od pół roku żyje w Melbourne w Australii. Właśnie dostała roczną wizę do Nowej Zelandii i już planuje następną przeprowadzkę. W kolejnym artykule z cyklu (Nie)zwykli paczkowianie przedstawiamy sylwetkę Martyny Stepek, dziewczyny, która nie potrafi i nie chce zagrzać miejsca na dłużej. „Podróżująca paczkowianka”, jak sama o sobie mówi, specjalnie dla Państwa opowiada o swoim niezwykłym życiu na drugim krańcu globu i o możliwościach jakie daje współczesny świat.

[ads1]

Martyna Stepek

Jestem Paczkowianką. Tutaj się urodziłam i mieszkałam do skończenia liceum. Tutaj jest mój  rodzinny dom. Dzisiaj chcę opowiedzieć Wam historię o marzeniach, podróżach i o tym, że Paczków to piękne miejsce, aby zacząć własną niezwykłą historię.

[pullquote align=”left” cite=”” link=”” color=”#000000″ class=”” size=””]Oriana Fallaci, Ryszard Kapuściński, Joanna Bator wytyczają drogi.[/pullquote]

Wszystko zaczyna się od książek, których pełen jest mój rodzinny dom. Czytam o miejscach i ludziach, patrzę w ich stronę trochę jak przez dziurkę od klucza. Wielkie drewniane drzwi pozostają jeszcze zamknięte, ale to co widzę, jest tak interesujące, że bardzo chcę się znaleźć po drugiej stronie. Na studiach zaczynam marzyć o Rzymie. To musi być coś, myślę sobie. Jaki zapach ma to miasto? Muszę sprawdzić. Zasuwam w pubie po nocach, szukam najtańszych połączeń lotniczych i opcji na kilka dni noclegu. Siedzę w samolocie. Antyczne miasto pachnie mieszanką słońca, kawy i pięknych perfum. Miasto doskonałe i nieskończone. Chcę tam wracać już zawsze. Ile jeszcze jest takich miejsc na świecie? – myślę. Zatapiam się w kolejnych książkach, czytam w poczekalniach, tramwajach, znam wszystkie lokalne biblioteki (Biblioteka Publiczna w Paczkowie ma naprawdę niezłe zbiory). Oriana Fallaci, Ryszard Kapuściński, Joanna Bator wytyczają drogi.

Rzym, foto: Martyna Stepek

Znajduję informację o stypendium w Azji. Aplikuję. Dużo dokumentów do wypełnienia i dwie rozmowy kwalfikacyjne w Ambasadzie Indonezji w Warszawie. Miejsce jest tylko jedno, a konkurencja z całej Polski duża, do tego odpowiedź nie pojawia się na tyle długo, że raczej nie robię sobie złudzeń. W słoneczny marcowy poranek dostaję telefon, że dostałam stypendium. Udało się, za 2 tygodnie jest wylot. Mam dwadzieścia lat i jako jedyna Polka dostaję kilkumiesięczne stypendium w Indonezji ufundowane w całości przez Indonezję. Prędkość startującego samolotu wciska mnie w siedzenie, choć mam wrażenie, że to ciężar mojego lęku przed nieznanym. Na lotnisku w Warszawie zostaje wszystko, co swojskie i bezpieczne. Ląduję w nocy w Dżakarcie i wiem, że muszę pilnować nie tylko bagażu i paszportu, ale przede wszystkim siebie. Zamieszkuję na wyspie Bali. Tam życie zwalnia. Niemożliwy do opisania spokój unosi się nad wyspą, duchowość lokalnych mieszkańców niespiesznie wyznacza porządek dni. Rano budzą mnie koguty i śmiech bawiących się w domu obok dzieci, popołudniami wzburzony ocean jest najpiękniejszym spektaklem świata, na który nie muszę mieć nawet biletu.

[pullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”#000000″ class=”” size=””]Prędkość startującego samolotu wciska mnie w siedzenie, choć mam wrażenie, że to ciężar mojego lęku przed nieznanym.[/pullquote]

Bali, Indonezja, foto: Martyna Stepek

Wracam z Indonezji i jadę na semestr studiów w Szkocji. Ciągła zmiana staje się poniekąd moją stałą. Po zimnym Aberdeen czas na otuloną słońcem Hiszpanię. Znajduję firmę, która przyjmuje mnie na staż w Barcelonie. Mieszkam obok katedry Sagrada Familia i chodzę godzinę na nogach do pracy. Nie używam metra, za dużo by mnie ominęło. Chłonę miasto, jego kolory i pośpiech.

Kilka miesięcy temu narodził się pomysł zamieszkania w Australii. Miała to być wyprawa na koniec świata, która będzie mentalnym i dosłownym przesunięciem horyzontów. Dzięki temu, aktualnie mieszkam i pracuję w Melbourne. Następna będzie Nowa Zelandia, dokąd właśnie dostałam roczną wizę. Duża część moich wyjazdów podczas studiów nie wymagała ode mnie ani złotówki – to stypendia i staże. Wymagały trudu, precezyjnego planu, systematycznego działania, cierpliwości i nauczenia się trudnej sztuki przekuwania porażek w lekcje i mądrość. Przydała się też uparta wiara w słuszność obranej drogi. W głowie ciągle kołaczą mi słowa Szymborskiej „Tyle wiemy o sobie, na ile nas sprawdzono.”

Great Ocean Road, Australia, foto: Martyna Stepek

[pullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”#000000″ class=”” size=””]Nie czekajcie na dobre okoliczności, one nigdy nie będą lepsze niż teraz.[/pullquote]

Przekraczając kolejne granice, uczymy się o sobie wciąż czegoś nowego. Zachęcam Was do tego samego. Granice, które pokonacie dają ogromną siłę. Dają coś, co najcenniejsze – wiarę we własne możliwości. Nie dajcie sobie tego zabrać. Nie dajcie sobie niczego wmówić. Słuchajcie siebie. Tam jest też prawda i siła na spełnienie Waszych marzeń. Pamiętajcie, że świat jest dobry. Uśmiechajcie się do siebie. Kropla drąży skałę. Nie czekajcie na dobre okoliczności, one nigdy nie będą lepsze niż teraz. Macie w sobie wszystko, co Wam potrzebne, żeby dojść tam, gdzie chcecie.

Zapraszam serdecznie na moją stronę rokbezzimy.com gdzie razem z Bartkiem, moją drugą połową, piszemy o Australii, podróżach, rzucaniu sobie wyzwań i dobrym życiu.

Melbourne, Australia, foto: Martyna Stepek