W minioną sobotę 18 czerwca w murach Zespołu Szkół w Paczkowie odbyło się szesnaste i, jak ogłosili uczestnicy, ostatnie już spotkanie najstarszych absolwentów szkoły, którzy obchodzą w tym roku 60-tą rocznicę zdania egzaminu dojrzałości.
{gallery}maturzysci_1951_2:200:150:1:0{/gallery}
W minioną sobotę 18 czerwca w murach Zespołu Szkół w Paczkowie odbyło się szesnaste i, jak ogłosili uczestnicy, ostatnie już spotkanie najstarszych absolwentów szkoły, którzy obchodzą w tym roku 60-tą rocznicę zdania egzaminu dojrzałości.
“Po długiej, pełnej nieraz zagrożeń wędrówce, dotarliśmy wreszcie do szerokiej pradoliny Nysy Kłodzkiej, krainy, która miała nam ofiarować nowy dom, gdzie można było zacząć życie od nowa.
I zobaczyliśmy Paczków – miasteczko z baśni. Jawił się jak cudowna, zielona oaza na wielkiej pustyni wojennych zniszczeń. Każdy z nas przeżył oczarowanie pierwszych godzin.
Drugiego oczarowania doznaliśmy w gmachu gimnazjum. Tak pięknej i bogatej szkoły prawie żaden z nas dotąd nie widział. Spotkaliśmy się w niej my wszyscy – zróżnicowani wiekowo, odmienni obyczajem, ubiorem i mową. Polską mową różniącą się regionalnymi zwrotami i gwarowymi akcentami. (…) Zebraliśmy się wreszcie we wspólnym gronie – staliśmy się uczniami jednej klasy.”
Tymi słowami w książce pt. „Maturzyści z Paczkowa. Rocznik 1951” uczniowie drugiej, w historii szkoły przy ul. Kołłątaja 9, klasy maturalnej wspominali swoje początki w naszym mieście. Sentyment, który zrodził się w młodzieńczych latach pielęgnowany jest przez nich po dziś dzień. W roku 1956 najstarsi absolwenci L.O. powrócili do Paczkowa, aby spotkać się po latach. I tak już zostało – od tej pory, czesto gościli w murach szkoły. W tym roku zawitali w paczkowskim Liceum po raz szesnasty i, jak mówią, ostatni.
Sześćdziesiątą rocznicę zdania egzaminu dojrzałości przez maturzystów rocznika 1951 uświetnił przygotowany przez paczkowskich licealistów program artystyczny, na który złożyły się recytacje wierszy, których autorami są paczkowianie, prezentacja wykonanych przez uczniów filmów oraz gazetek internetowych o Paczkowie i współczesnym obliczu szkoły.
Pamiętna matura roku 1951 w Paczkowie odbywała się w bardzo napiętej i nerwowej atmosferze. Na kilka dni przed egzaminem dojrzałości Urząd Bezpieczeństwa wykrył w jednej z klas tajną organizację antykomunistyczną założoną przez uczniów. Kilku z nich zostało aresztowanych, wielu usunięto ze szkoły, wszystkich profesorów zwolniono z pracy, a szkoła miała zostać zlikwidowana. W oficjalnych dokumentach można przeczytać, iż powodem likwidacji był niski poziom nauczania. Jak jednak podkreślił w liście do swoich kolegów nieobecny na sobotnim spotkaniu prof. Bohdan Głuszczak „jak to możliwe, że przy tak skandalicznym poziomie z naszej 30-osobowej grupy 80% skończyło studia i osiągnęło wysoki status życiowy. Po 1956 r. koledzy, którzy wyszli z więzienia również pokończyli studia. Jak to możliwe: z naszej grupy wyszło tylu profesorów, docentów, innych pracowników naukowych, inżynierów, finansistów, architektów, konstruktorów, specjalistów wysokiej rangi, różnych dziedzin, artystów, kierowników przedsiębiorstw, społeczników”.
Jak pisze w swoim liście prof. Głuszczak „nauczyciele, którzy nas organizowali i ściągnęli do Liceum rzekli nam: „Dotychczasowy wasz byt ziemski był walką o przeżycie, teraz przed wami walka o życie. Walka o określenie swojego miejsca na ziemi, swojej osobowości. Bądźcie sobą. Róbcie wszystko byście byli potrzebni innym. Posłuchaliśmy tego wezwania. Stało się ono naszym Credo”.
Z perspektywy lat jedno stwierdzić można na pewno: szkoła przy ul. Kołłątaja, m.in. dzięki wyjątkowym maturzystom roku 1951, może poszczycić się wspaniałą historią i tradycją, która, miejmy nadzieję, przez wiele lat będzie jeszcze pielęgnowana.
{gallery}maturzysci_1951_2:149:112:0:0{/gallery}
{loadposition adsense1}
